چكيده
مقدمه : پاركينسون بيماريي است كه باعث ايجاد اختلالات حركتي مي‌گردد. علت اين بيماري كاهش دو پامين و به هم خوردن تعادل بين دو نور و ترانسيمتر (دوپامين و استيل كولين) در سيستم دو پامينرژ يك نيگر و استر ياتال مي‌باشد. در مطالعات اخير ديده شده كه با درمان عفونت هيلكوباكتر پيلوري جذب لوودو پا بيشتر شده و نتيجه درمان بهتر شده است.
مواد و روشها : اين مطالعه که به روش Case-Control انجام شدازمیان بیماران مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب 56 نفرانتخاب شدند.افراد به دو گروه 28 نفري به عنوان گروه مورد (مبتلا به پاركينسون) و شاهد (غير مبتلا به پاركينسون) تقسيم شدند و تست آنتي بادي IgGهلیکوباکترپیلوری در هر دو گروه انجام شد.
يافته‌ها : ميانگين سن افراد پاركينسون 60  سال و غير پاركينسوني 57 سال بود. در افراد مبتلا 18 نفر (3/64%) آنتي بادي مثبت و 10 نفر (%7/35) آنتي بادي منفي داشتند. در افراد غير مبتلا 15 نفر (%6/53) آنتي بادي مثبت و 13 نفر (4/49%) آنتي بادي منفي داشتند.
نتيجه : در اين مطالعة ارتباطي بين وجود عفونت قبلي هليكو باكتر پيلوري در بيماران پاركينسوني و افراد غير پاركينسوني يافت نشد.p>/05))اما درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران پیشنهاد میگردد.

فهرست مندرجات:
فصل اول:مقدمه............. 10
بیان مساله        ........... 11
اهداف وفرضیات.............. 12
فصل دوم:زمينه و پيشينه تحقيق............ 14   
بیماری پارکینسون............. 15
اتیولوژی................. 15
پاتولوژی............... 16
پاتوژنز.................. 17
درمان          ................... 19
هلیکو باکتر پیلوری............... 21
مروری بر دیگر مقالات................. 23
 فصل سوم: طرح تحقيق............... 24
نوع مظالعه   ................ 25
تعداد نمونه،روش نمونه گیری ومعیارهای انتخاب نمونه.. 26
معیار های پذیرش  و عدم  پذیرش............. 27
نوع پژوهش  و روش  انجام  کار.......... 28
فصل چهارم :یافته ها................ 29
فصل پنجم:بحث و نتیجه گیری و پيشنهادات.......... 39
منابع........... 45