هيچ سازمان و بنگاه اقتصادی درخلأء فعاليت نميكند ، همه سازمانها و بنگاههاي اقتصادي همانند يك سيستم پويا و ارگانيك در داخل محيطي قرار دارند كه با ديگر اجزاء محيط در تعامل متقابل هستند ، بر همديگر تأثير گذاشته و از همديگر تأثير ميپذيرند . سازمانها مواد اوليه ، نيروي انساني ، سرمايه ،  دانش ،  تسهيلات و تجهيزات را از محيط ميگيرند، محصول يا خدمت توليد كرده و مجدداً به محيط  عرضه ميكنند ، كه همه اين داد و ستد ها در قالب قوانين و مقرراتي صورت ميگيرد كه محيط بر اساس آن به حيات خود ادامه ميدهد . مادام كه سيستم يا بنگاه اقتصادي بخواهد روال به همین منوال ادامه یابد ، بايستي به اين مقررات پايبند بوده و به آنها احترام بگذارد و گر نه بر اساس اصل انتخاب اصلح ، محيط فقط سازمانها يا سيستمهايي را حفظ خواهند كرد كه بتوانند خود را با شرايط محيطي وفق دهند . 
مشتريان و مصرف كنندگان ، تأمين كنندگان و عرضه كنندگان مواد اوليه ، عرضه كنندگان تكنولوزي ، موسسات آموزشي ، موسسات تأمين نيروي انساني ، شركا ، رقبا ، اتحاديه هاي تجاري ، اتحاديه هاي كارگري ، گروههاي حقوق بشر، گروههاي صلح و گروههاي سبز ، گروههاي حافظ محيط زيست ، سازمانهاي حمايت از مصرف كنند گان ، موسسات نظارتي ، قوانين و مقررات دولتها ، سازمانهاي بين المللي و زير ساخت هاي ارتباطي فرهنگي ، اقتصادي ، اجتماعي و باورهاي مردمي از اجزاي تشكيل دهنده محيط مي باشند .
محيط بعنوان  مجموعه اي مركب از نيرو هايي تعريف شده كه عملكرد سازمان را متأثر ساخته ولي سازمان نسبت به آن كنترل كمي داشته يا اصلاً هيچ كنترلي ندارد . بعبارت ديگر ، محيط عبارتست از:" مجموعه عواملي كه تغييردر ويژگيهاي آنها در سازمان اثر گذاشته و همچنين تمام عواملي كه ويژگيهايشان بر اثر رفتار سازمان تغيير نمايند ".

تئوريهاي اوليه سازمان ، محيط سازماني را بعنوان موجوديتي كه خارج از مرزهاي سازمان قرار دارد تعريف مي كردند ، ولي انديشمندان امروزي محيط را نوعي ساختار اجتماعي تصور ميكنند . يعني محيط يك تصوير ذهني است كه بر اساس باورهايمان شكل گرفته و از طريق انتظاراتي كه بر مبناي اين باورها بروز ميكنند ، قوام مي يابد . يعني محيط و حدود و ثغور آن وقتي تعيين ميشودكه سازمان و عوامل سازماني به تعريف آن اقدام كنند ، چون با تعاريف مختلف حدود آن تغيير ميكند .